Huis aan de hemel: A7

Notitieboek van licht en lucht

'We kunnen niet genoeg naar de lucht kijken', schreef de 19e eeuwse Haagse School-schilder Jan Hendrik Weissenbruch. 'We moeten het van boven hebben. Licht en lucht, dat zijn de grote tovenaars.'

Iedere ochtend als ik de gordijnen opentrek van mijn appartement in de binnenstad van Groningen word ik begroet door een kersverse hemel. De kleur van de lucht, de vormen van de wolken, de matte ochtendschemering, het licht van de ondergaande zon: ze beïnvloeden de sfeer waarin mijn dag verloopt.

'Huis aan de hemel' is een literair notitieboek in de vorm van prozagedichten. Voor mijn observaties put ik soms uit eerdere ervaringen, maar altijd zijn die verwerkt rondom actuele impressies van licht en lucht. Lees mee en raak geïnspireerd om zelf je ogen wat vaker op het hemeldak te richten en te genieten van wat je daar ziet.

De titel van deze blog is ontleend aan een nummer van Cesaria Evora -'Tiempo y silencio'. Via deze links naar YouTube kan je een filmpje van het nummer bekijken en beluisteren. Casa en el cielo 1 of Casa en el cielo 2

maandag 30 september 2013

A7 - 21.21

Zacht ronkend zoeft de streekbus door de nacht. De wereld is van leisteen en basalt in het magma van de neonlampen. Graafmachines houden kwartier aan de rand van het veld, log en met hoog geschaarde armen. Prehistorische monsters, zeg ik bij mezelf, uitgerust met slurf en mammoetkop, dreigend tegen het donker. Morgen zullen ze verder trekken over het landschap van sintels, teer en zand. Terwijl ik daaraan denk, is het in de bus volkomen stil. Alsof ieder ander bij dit beeld beseft: ook deze tijd, die eindeloos lijkt -als de weg waarover wij rijden– zal ten slotte in het ondenkbare verdwijnen.