Huis aan de hemel: mei 2013

Notitieboek van licht en lucht

'We kunnen niet genoeg naar de lucht kijken', schreef de 19e eeuwse Haagse School-schilder Jan Hendrik Weissenbruch. 'We moeten het van boven hebben. Licht en lucht, dat zijn de grote tovenaars.'

Iedere ochtend als ik de gordijnen opentrek van mijn appartement in de binnenstad van Groningen word ik begroet door een kersverse hemel. De kleur van de lucht, de vormen van de wolken, de matte ochtendschemering, het licht van de ondergaande zon: ze beïnvloeden de sfeer waarin mijn dag verloopt.

'Huis aan de hemel' is een literair notitieboek in de vorm van prozagedichten. Voor mijn observaties put ik soms uit eerdere ervaringen, maar altijd zijn die verwerkt rondom actuele impressies van licht en lucht. Lees mee en raak geïnspireerd om zelf je ogen wat vaker op het hemeldak te richten en te genieten van wat je daar ziet.

De titel van deze blog is ontleend aan een nummer van Cesaria Evora -'Tiempo y silencio'. Via deze links naar YouTube kan je een filmpje van het nummer bekijken en beluisteren. Casa en el cielo 1 of Casa en el cielo 2

donderdag 16 mei 2013

Crisis

Op het dunne satijn van de gesloten gordijnen stempelt de zon een grillig randpatroon. Ovalen, obelisken, rechthoeken, arabesken, als nooit voltooide gebouwen aan de horizon van een stad. Alleen het ebbenhouten beeld, vrouw met borsten, billen en buik, toont zich in volmaakte lijnen. Massief torent ze boven de skyline uit. Voorbode van de Afrikaanse lente.

Zes uur tien

Zes uur tien, zaterdagmorgen. De stad is nog niet door volk bezet. Merels zwenken sierlijk tussen daken en bomen, roeken zweven, hun vleugels breed gespreid. Langs de breuklijn tussen hemel en aarde lekt teer witgoud weg. In de heldere ether drijven okerwolkjes. Wordt het dan eindelijk zonnig vandaag? Nee, als ik me naar het westen richt, zie ik een wolkenpartij oprijzen, machtig en grijs. De wijzer verspringt -zes uur twaalf- ik trek me maar weer terug in mijn bed.