Huis aan de hemel: Over de dijk naar Dorkwerd

Notitieboek van licht en lucht

'We kunnen niet genoeg naar de lucht kijken', schreef de 19e eeuwse Haagse School-schilder Jan Hendrik Weissenbruch. 'We moeten het van boven hebben. Licht en lucht, dat zijn de grote tovenaars.'

Iedere ochtend als ik de gordijnen opentrek van mijn appartement in de binnenstad van Groningen word ik begroet door een kersverse hemel. De kleur van de lucht, de vormen van de wolken, de matte ochtendschemering, het licht van de ondergaande zon: ze beïnvloeden de sfeer waarin mijn dag verloopt.

'Huis aan de hemel' is een literair notitieboek in de vorm van prozagedichten. Voor mijn observaties put ik soms uit eerdere ervaringen, maar altijd zijn die verwerkt rondom actuele impressies van licht en lucht. Lees mee en raak geïnspireerd om zelf je ogen wat vaker op het hemeldak te richten en te genieten van wat je daar ziet.

De titel van deze blog is ontleend aan een nummer van Cesaria Evora -'Tiempo y silencio'. Via deze links naar YouTube kan je een filmpje van het nummer bekijken en beluisteren. Casa en el cielo 1 of Casa en el cielo 2

dinsdag 1 oktober 2013

Over de dijk naar Dorkwerd

Op de dijk: de rood gemerkte schapen die ik, als een collie, met elke stap samendrijf. Verderop hoor ik de brugbel rinkelen. In het sluisje stijgt het water al. Het heft met onzichtbare hand een botter. De mast met gestreken zeil klimt langs de oever omhoog, tot ten slotte ook het hoofd van de schipper verschijnt. Blonde haren, door zout en zon gebeitste huid. ‘Van Lemmer op weg naar de Noorderhaven’, roept hij de sluiswachter toe. Ze groeten elkaar, de hand aan het oor. Ik loop mee in de tred van het traag stuwende schip. Dan zie ik het staan op de wierde, door een waas van waterdamp omgeven: het kerkje van Dorkwerd dat ik zocht toen ik de dijk beklom.