Huis aan de hemel: Stamelend

Notitieboek van licht en lucht

'We kunnen niet genoeg naar de lucht kijken', schreef de 19e eeuwse Haagse School-schilder Jan Hendrik Weissenbruch. 'We moeten het van boven hebben. Licht en lucht, dat zijn de grote tovenaars.'

Iedere ochtend als ik de gordijnen opentrek van mijn appartement in de binnenstad van Groningen word ik begroet door een kersverse hemel. De kleur van de lucht, de vormen van de wolken, de matte ochtendschemering, het licht van de ondergaande zon: ze beïnvloeden de sfeer waarin mijn dag verloopt.

'Huis aan de hemel' is een literair notitieboek in de vorm van prozagedichten. Voor mijn observaties put ik soms uit eerdere ervaringen, maar altijd zijn die verwerkt rondom actuele impressies van licht en lucht. Lees mee en raak geïnspireerd om zelf je ogen wat vaker op het hemeldak te richten en te genieten van wat je daar ziet.

De titel van deze blog is ontleend aan een nummer van Cesaria Evora -'Tiempo y silencio'. Via deze links naar YouTube kan je een filmpje van het nummer bekijken en beluisteren. Casa en el cielo 1 of Casa en el cielo 2

zondag 22 september 2013

Stamelend

De zomer stamelt zijn laatste woorden, alleen wie nauw luistert, kan ze nog verstaan. Waar aardappelen stonden, resten vetbruine voren, gevuld met hemelgrauw. Maïs is bij de enkels afgesneden. Boven de staken drijft een oranje zoom. Dieppaarse wolken achter de roze pannendaken. De bakstenen gevels dragen een dromerige gloed. Sepia als op een verbleekte aquarel waaruit het groen en blauw zijn verdwenen. En wanneer ik het autoraampje opendraai, proef ik de gure smaak van de maanden die ons wachten: suikerbieten en stervend blad.