Notitieboek van licht en lucht


'We kunnen niet genoeg naar de lucht kijken', schreef de 19e eeuwse Haagse School-schilder Jan Hendrik Weissenbruch. 'We moeten het van boven hebben. Licht en lucht, dat zijn de grote tovenaars.'

Iedere ochtend als ik de gordijnen opentrek van mijn appartement in de binnenstad van Groningen word ik begroet door een kersverse hemel. De kleur van de lucht, de vormen van de wolken, de matte ochtendschemering, het licht van de ondergaande zon: ze beïnvloeden de sfeer waarin mijn dag verloopt.

'Huis aan de hemel' is een literair notitieboek in de vorm van prozagedichten. Voor mijn observaties put ik soms uit eerdere ervaringen, maar altijd zijn die verwerkt rondom actuele impressies van licht en lucht. Lees mee en raak geïnspireerd om zelf je ogen wat vaker op het hemeldak te richten en te genieten van wat je daar ziet.

De titel van deze blog is ontleend aan een nummer van Cesaria Evora -'Tiempo y silencio'. Via deze links naar YouTube kan je een filmpje van het nummer bekijken en beluisteren. Casa en el cielo 1 of Casa en el cielo 2


donderdag 6 september 2012

Barbaarse vertellingen

De scherf van een granaat heeft jou gemist, stond in een vergeten krant. Waarom? Je mooie lijf niet stuk gereten op de kale vloer van een aan puin geschoten huis. Niet jij. Je ogen niet gebroken, al is je wang geschramd. De geheimenis van de dood binnen handbereik. Mij trok het licht. Jouw lot, met zijn gekromde vingers, rosse vacht, zijn gretig kijken, bleef een schim voor mij. Toch, in het dicht begroeide bos   -de dorre tentakels onderin, het afgestorven grijs- keerde ik terug naar jou. Ik hoorde regendruppels ruisen. Zo fijn, dat door het naalddak geen de bemoste bodem raakte waarop ik zat. Niet jij.

Geïnspireerd door: ’Contes Barbares’ van Paul Gauguin
Gepost door op