Huis aan de hemel: De stilte zingt

Notitieboek van licht en lucht

'We kunnen niet genoeg naar de lucht kijken', schreef de 19e eeuwse Haagse School-schilder Jan Hendrik Weissenbruch. 'We moeten het van boven hebben. Licht en lucht, dat zijn de grote tovenaars.'

Iedere ochtend als ik de gordijnen opentrek van mijn appartement in de binnenstad van Groningen word ik begroet door een kersverse hemel. De kleur van de lucht, de vormen van de wolken, de matte ochtendschemering, het licht van de ondergaande zon: ze beïnvloeden de sfeer waarin mijn dag verloopt.

'Huis aan de hemel' is een literair notitieboek in de vorm van prozagedichten. Voor mijn observaties put ik soms uit eerdere ervaringen, maar altijd zijn die verwerkt rondom actuele impressies van licht en lucht. Lees mee en raak geïnspireerd om zelf je ogen wat vaker op het hemeldak te richten en te genieten van wat je daar ziet.

De titel van deze blog is ontleend aan een nummer van Cesaria Evora -'Tiempo y silencio'. Via deze links naar YouTube kan je een filmpje van het nummer bekijken en beluisteren. Casa en el cielo 1 of Casa en el cielo 2

vrijdag 6 juli 2012

De stilte zingt

De stilte zingt. Het carillon spant ruime bogen. Paukenslagen op het hele uur. Het hemelvel trilt. Roeken komen langs gevlogen: ze laten in hun roep castagnetten klinken. De snerpende fluitjes van spreeuwen daar overheen. Een meeuw dreigt en smeekt, maar vindt geen gehoor. Dan is er alleen nog een onbestemd ruisen. Duiven klapperen op de dakrand neer en koeren met borststem over en weer. De atmosfeer is vervuld van klanken in alle pigmenten. Eindelijk spoelt de zon wat vanille over de toren heen. Heel kort. De klok slaat half tien.