Huis aan de hemel: Lauden

Notitieboek van licht en lucht

'We kunnen niet genoeg naar de lucht kijken', schreef de 19e eeuwse Haagse School-schilder Jan Hendrik Weissenbruch. 'We moeten het van boven hebben. Licht en lucht, dat zijn de grote tovenaars.'

Iedere ochtend als ik de gordijnen opentrek van mijn appartement in de binnenstad van Groningen word ik begroet door een kersverse hemel. De kleur van de lucht, de vormen van de wolken, de matte ochtendschemering, het licht van de ondergaande zon: ze beïnvloeden de sfeer waarin mijn dag verloopt.

'Huis aan de hemel' is een literair notitieboek in de vorm van prozagedichten. Voor mijn observaties put ik soms uit eerdere ervaringen, maar altijd zijn die verwerkt rondom actuele impressies van licht en lucht. Lees mee en raak geïnspireerd om zelf je ogen wat vaker op het hemeldak te richten en te genieten van wat je daar ziet.

De titel van deze blog is ontleend aan een nummer van Cesaria Evora -'Tiempo y silencio'. Via deze links naar YouTube kan je een filmpje van het nummer bekijken en beluisteren. Casa en el cielo 1 of Casa en el cielo 2

woensdag 20 juni 2012

Lauden

Voor de lauden werd niet geluid, toch was het jouw laatste morgen. De hemel brak open en de zon goot haar aureoline over de velden uit. Je hield van de met zout doordrenkte kwelders, van de wind die ’s winters guur kan zijn, van het uitzicht zonder einde. Nu zweef je als een zwemmer in geheime zee met de getijden mee. In het titaanwit boven de dijk staat jouw penseelstreek ter ondertekening van de eeuwigheid en het heden.

Ter herinnering aan Betty Wiersma