Huis aan de hemel: Zestien

Notitieboek van licht en lucht

'We kunnen niet genoeg naar de lucht kijken', schreef de 19e eeuwse Haagse School-schilder Jan Hendrik Weissenbruch. 'We moeten het van boven hebben. Licht en lucht, dat zijn de grote tovenaars.'

Iedere ochtend als ik de gordijnen opentrek van mijn appartement in de binnenstad van Groningen word ik begroet door een kersverse hemel. De kleur van de lucht, de vormen van de wolken, de matte ochtendschemering, het licht van de ondergaande zon: ze beïnvloeden de sfeer waarin mijn dag verloopt.

'Huis aan de hemel' is een literair notitieboek in de vorm van prozagedichten. Voor mijn observaties put ik soms uit eerdere ervaringen, maar altijd zijn die verwerkt rondom actuele impressies van licht en lucht. Lees mee en raak geïnspireerd om zelf je ogen wat vaker op het hemeldak te richten en te genieten van wat je daar ziet.

De titel van deze blog is ontleend aan een nummer van Cesaria Evora -'Tiempo y silencio'. Via deze links naar YouTube kan je een filmpje van het nummer bekijken en beluisteren. Casa en el cielo 1 of Casa en el cielo 2

donderdag 7 juni 2012

Zestien

De tijd dat ik kon zeggen ‘later’ is voltooid. Nooit had ik veel verwachtingen of dromen: het leven scheen mij al zo lang en groot. Hoe zou het zijn, dacht ik vannacht, als ik nog eens zag met tienerogen? Op een namiddag van school naar huis fietste ik langs de Esserberg. De lentezon viel door het ritselende loof in talloze vlekjes op mijn huid. Schapen lagen loom in de wei, een merel floot zijn lokkende toon. Boven de heg blonk het rood glazuren dak van een boerderij. Nergens was een mens te zien, de hemel was strak en schoon. Van heel hoog scheerde plotseling een meeuw naar beneden. Een oerkreet ontsnapte zijn keel. Het was alsof hij mij riep. Dat besef ik nu voor het eerst.