Een molen met stille wieken steekt pittoresk boven de kruinen uit. Maar in het weiland langs de weg ligt een fiets, door verveelde jongeren neergesmeten en op het dak van het bushok een plastic container. Plattelandsidylle. De dag sterft voor mijn ogen als een oude hond, uitgewoond, natgeregend. Even droegen de wolken een barnstenen gloed. Hoop. Met het stampen en zuigen van de wind vervlogen. Nu drijft een zwaar rouwfloers binnen. Ik verberg mij in woorden die mij niet hebben willen. Zwijg. Soms bedenkt een schrijver nuttige dingen en soms nutteloze. Ik hoop dat de jeugd van het prachtige Marum mij dit niet euvel duidt.
