Huis aan de hemel: Droomverlangen

Notitieboek van licht en lucht

'We kunnen niet genoeg naar de lucht kijken', schreef de 19e eeuwse Haagse School-schilder Jan Hendrik Weissenbruch. 'We moeten het van boven hebben. Licht en lucht, dat zijn de grote tovenaars.'

Iedere ochtend als ik de gordijnen opentrek van mijn appartement in de binnenstad van Groningen word ik begroet door een kersverse hemel. De kleur van de lucht, de vormen van de wolken, de matte ochtendschemering, het licht van de ondergaande zon: ze beïnvloeden de sfeer waarin mijn dag verloopt.

'Huis aan de hemel' is een literair notitieboek in de vorm van prozagedichten. Voor mijn observaties put ik soms uit eerdere ervaringen, maar altijd zijn die verwerkt rondom actuele impressies van licht en lucht. Lees mee en raak geïnspireerd om zelf je ogen wat vaker op het hemeldak te richten en te genieten van wat je daar ziet.

De titel van deze blog is ontleend aan een nummer van Cesaria Evora -'Tiempo y silencio'. Via deze links naar YouTube kan je een filmpje van het nummer bekijken en beluisteren. Casa en el cielo 1 of Casa en el cielo 2

donderdag 23 februari 2012

Droomverlangen

Een zinken lucht echoot in poelen en in sloten. Koplampen werpen sterren op de vettige ruit van de bus. Het is vroeg, ieder schijnt nog in zijn droombeelden te huizen en terug te verlangen naar de warmte van het bed. Langs de zwartsatijnen weg staan raffia bomen, het vilten gras vlijt zich daar gewillig tussenin. Achter de horizon blijft de dag maar dralen, alsof ook die zich nog eens omdraaien wil. Dan toch matigen zich de grijzen. Het is of er een gordijn wordt opgetild waarachter eindelijk de werkelijkheid verschijnt. Maar in dat witlicht blijkt wat zich als waarheid toont, verlangenloos ontdroomt.