Huis aan de hemel: Mantra

Notitieboek van licht en lucht

'We kunnen niet genoeg naar de lucht kijken', schreef de 19e eeuwse Haagse School-schilder Jan Hendrik Weissenbruch. 'We moeten het van boven hebben. Licht en lucht, dat zijn de grote tovenaars.'

Iedere ochtend als ik de gordijnen opentrek van mijn appartement in de binnenstad van Groningen word ik begroet door een kersverse hemel. De kleur van de lucht, de vormen van de wolken, de matte ochtendschemering, het licht van de ondergaande zon: ze beïnvloeden de sfeer waarin mijn dag verloopt.

'Huis aan de hemel' is een literair notitieboek in de vorm van prozagedichten. Voor mijn observaties put ik soms uit eerdere ervaringen, maar altijd zijn die verwerkt rondom actuele impressies van licht en lucht. Lees mee en raak geïnspireerd om zelf je ogen wat vaker op het hemeldak te richten en te genieten van wat je daar ziet.

De titel van deze blog is ontleend aan een nummer van Cesaria Evora -'Tiempo y silencio'. Via deze links naar YouTube kan je een filmpje van het nummer bekijken en beluisteren. Casa en el cielo 1 of Casa en el cielo 2

zondag 5 februari 2012

Mantra

Sneeuw, sneeuw, sneeuw bekleedt de terp, het dak van het kerkje, de toren. Sneeuw, sneeuw, sneeuw rust op akkers en weiden, op het kuilvoer, op de rand van het hek. Sneeuw, sneeuw, sneeuw laat de schapen vuiler lijken. Sneeuw sneeuw sneeuw langs de weg die als een zilverlint door het landschap glijdt. Sneeuw, sneeuw, sneeuw tot waar ik door het raam van de bus kan kijken. IJsschotswolken hebben de zon het zwijgen opgelegd. Als de wind hun lippen opent, gloeit er in het uitgestrekte wit heel even wat geel. Een houten bord met ‘Te koop aangeboden’, daaronder is nog ‘woning’ neergezet. Toch is er in de verste verte geen woonhuis te bekennen. Alleen die sneeuw, sneeuw, sneeuw en in de kale takken van de boom, als een knot wol aan breipennen gestoken, een leeg merelnest.