Begin en einde

Nog verder heeft de hemelgeest zich in de straten gedrongen, als een ongenode gast. Met gebogen hoofden schuiven gedaanten schielijk door de onderstad. Als ik de provinciale weg opdraai, voel ik een kille hand om mijn gezicht. Uit de nevel doemt een andere fietser op, die net als ik zijn lampen richt. Rakelings passeren wij elkaar zonder zelfs een blik. De akkers liggen opgebaard, naakt onder een kille deken. Ergens klinkt het schorre krijsen van een meeuw die de lucht niet van het land kan onderscheiden, het begin niet van het einde.