Huis aan de hemel: Suiker

Notitieboek van licht en lucht

'We kunnen niet genoeg naar de lucht kijken', schreef de 19e eeuwse Haagse School-schilder Jan Hendrik Weissenbruch. 'We moeten het van boven hebben. Licht en lucht, dat zijn de grote tovenaars.'

Iedere ochtend als ik de gordijnen opentrek van mijn appartement in de binnenstad van Groningen word ik begroet door een kersverse hemel. De kleur van de lucht, de vormen van de wolken, de matte ochtendschemering, het licht van de ondergaande zon: ze beïnvloeden de sfeer waarin mijn dag verloopt.

'Huis aan de hemel' is een literair notitieboek in de vorm van prozagedichten. Voor mijn observaties put ik soms uit eerdere ervaringen, maar altijd zijn die verwerkt rondom actuele impressies van licht en lucht. Lees mee en raak geïnspireerd om zelf je ogen wat vaker op het hemeldak te richten en te genieten van wat je daar ziet.

De titel van deze blog is ontleend aan een nummer van Cesaria Evora -'Tiempo y silencio'. Via deze links naar YouTube kan je een filmpje van het nummer bekijken en beluisteren. Casa en el cielo 1 of Casa en el cielo 2

woensdag 30 november 2011

Suiker

Meeuwen wentelen op de hoge winden: een handvol snippers aan de horizon. Langzaam rukken wolken op in hemelsbrede formaties. Eén lijkt als verkenner vooruit gestuurd te zijn. Onverschrokken legt hij zijn solo af in de grote leegte. Dan zet –haast zonder schemer– de duisternis in. Een weezoete geur drijft door de straten. Uit de schoorsteenpijp van de suikerfabriek meandert de dikke, witte rook. Silo’s wachten met rommelende magen. De metalen pijpen als armen om hun buiken gelegd.