Kruis

De wereld deelt zich op in strakke lijnen. Boven het hemelvlak, onder het asfalt, de roodbruine huizenrij daartegen. En in het violet vier diagonalen: drie naar het westen, een richting zuid. De lucht is zo scherp dat van elke vliegtuigmotor zelfs een afzonderlijke streep valt te onderscheiden. In een mum van tijd is de hemel smetteloos schoongeveegd. Het lijkt wel juli, de zon put zich uit. De geraniums laten hun bloemen nog weelderig bloeien. In de verte luidt de Sint Jozefkerk de klokken van mijn jeugd: heel even ben ik daar, onverdeeld. Maar in het Sterrenbos, waar we op zomerse zondagmiddagen onder de loofbomen speelden, strooien de beuken nu hun nootjes en dorre bladeren uit. En in de hoek van mijn raam trekt een kruisspin een trillende draad van de rechterbovenhoek schuin naar beneden.