Huis aan de hemel: Bijna

Notitieboek van licht en lucht

'We kunnen niet genoeg naar de lucht kijken', schreef de 19e eeuwse Haagse School-schilder Jan Hendrik Weissenbruch. 'We moeten het van boven hebben. Licht en lucht, dat zijn de grote tovenaars.'

Iedere ochtend als ik de gordijnen opentrek van mijn appartement in de binnenstad van Groningen word ik begroet door een kersverse hemel. De kleur van de lucht, de vormen van de wolken, de matte ochtendschemering, het licht van de ondergaande zon: ze beïnvloeden de sfeer waarin mijn dag verloopt.

'Huis aan de hemel' is een literair notitieboek in de vorm van prozagedichten. Voor mijn observaties put ik soms uit eerdere ervaringen, maar altijd zijn die verwerkt rondom actuele impressies van licht en lucht. Lees mee en raak geïnspireerd om zelf je ogen wat vaker op het hemeldak te richten en te genieten van wat je daar ziet.

De titel van deze blog is ontleend aan een nummer van Cesaria Evora -'Tiempo y silencio'. Via deze links naar YouTube kan je een filmpje van het nummer bekijken en beluisteren. Casa en el cielo 1 of Casa en el cielo 2

zaterdag 1 oktober 2011

Bijna

De lucht is bijna blauw. Een lege zaterdag, gevuld met kleine zorgen. Op de galerij van de flat schuurt een bezem ritmisch over de vloer. Een ketel die fluit, het rinkelen van glazen. Weer even die stilte, die luchtledig schijnt. Dan klinken kinderstemmen uit een open raam: ‘Veerman mag ik overvaren?’ Het schoolplein, het klimrek, de oogschaduwmeisjes met hun blikken en hun scherpe tong. Nee, ik wil niet overvaren, ik wil blijven waar ik ben. Onder de bijna blauwe hemel met mijn koffie op het bankje op mijn eigen lege plein.