Notitieboek van licht en lucht


'We kunnen niet genoeg naar de lucht kijken', schreef de 19e eeuwse Haagse School-schilder Jan Hendrik Weissenbruch. 'We moeten het van boven hebben. Licht en lucht, dat zijn de grote tovenaars.'

Iedere ochtend als ik de gordijnen opentrek van mijn appartement in de binnenstad van Groningen word ik begroet door een kersverse hemel. De kleur van de lucht, de vormen van de wolken, de matte ochtendschemering, het licht van de ondergaande zon: ze beïnvloeden de sfeer waarin mijn dag verloopt.

'Huis aan de hemel' is een literair notitieboek in de vorm van prozagedichten. Voor mijn observaties put ik soms uit eerdere ervaringen, maar altijd zijn die verwerkt rondom actuele impressies van licht en lucht. Lees mee en raak geïnspireerd om zelf je ogen wat vaker op het hemeldak te richten en te genieten van wat je daar ziet.

De titel van deze blog is ontleend aan een nummer van Cesaria Evora -'Tiempo y silencio'. Via deze links naar YouTube kan je een filmpje van het nummer bekijken en beluisteren. Casa en el cielo 1 of Casa en el cielo 2


maandag 3 oktober 2011

Afrit 33

De hemel heeft een zijden laken gespannen, waarin de late zon zacht te sluimeren ligt. Tegenliggers laten hun lampen al branden, wij hebben het zonlicht laag in de rug. Traag drijft een luchtballon in de uitgestrekte leegte. Vergrijsde pastellen op een shantoeng doek. Een motor passeert en een rode open slee, die met veel bravoure langs ons sjeest. ‘Kijk, boven het veld bidt een valkje.’ Je antwoordt afwezig: ‘Ach' en 'och ja.’ We laten afrit 33 achter ons. Nog even en dan zijn we thuis.
Gepost door op