Huis aan de hemel: 6.15

Notitieboek van licht en lucht

'We kunnen niet genoeg naar de lucht kijken', schreef de 19e eeuwse Haagse School-schilder Jan Hendrik Weissenbruch. 'We moeten het van boven hebben. Licht en lucht, dat zijn de grote tovenaars.'

Iedere ochtend als ik de gordijnen opentrek van mijn appartement in de binnenstad van Groningen word ik begroet door een kersverse hemel. De kleur van de lucht, de vormen van de wolken, de matte ochtendschemering, het licht van de ondergaande zon: ze beïnvloeden de sfeer waarin mijn dag verloopt.

'Huis aan de hemel' is een literair notitieboek in de vorm van prozagedichten. Voor mijn observaties put ik soms uit eerdere ervaringen, maar altijd zijn die verwerkt rondom actuele impressies van licht en lucht. Lees mee en raak geïnspireerd om zelf je ogen wat vaker op het hemeldak te richten en te genieten van wat je daar ziet.

De titel van deze blog is ontleend aan een nummer van Cesaria Evora -'Tiempo y silencio'. Via deze links naar YouTube kan je een filmpje van het nummer bekijken en beluisteren. Casa en el cielo 1 of Casa en el cielo 2

vrijdag 30 september 2011

6.15

Door het leisteengrijze glas in het atrium van de stad zijn de gebouwen van ijzer en staal, grimmig in regimenten opgesteld. De eerste linie staat van mijn positie afgekeerd, daarachter hoge herenhuizen, onverzettelijk zij aan zij. En heel in de verte, vaag door de ochtendmist: het ziekenhuis, een betonnen fort. Bovenop de toren tuurt een groep nikkelen reuzen de invalswegen af. Het kanaal –buiten mijn zicht– vormt een onneembare gracht. Onvoorstelbaar dat boven dit niemandsland de zon nog zal verschijnen.