Huis aan de hemel: Roest

Notitieboek van licht en lucht

'We kunnen niet genoeg naar de lucht kijken', schreef de 19e eeuwse Haagse School-schilder Jan Hendrik Weissenbruch. 'We moeten het van boven hebben. Licht en lucht, dat zijn de grote tovenaars.'

Iedere ochtend als ik de gordijnen opentrek van mijn appartement in de binnenstad van Groningen word ik begroet door een kersverse hemel. De kleur van de lucht, de vormen van de wolken, de matte ochtendschemering, het licht van de ondergaande zon: ze beïnvloeden de sfeer waarin mijn dag verloopt.

'Huis aan de hemel' is een literair notitieboek in de vorm van prozagedichten. Voor mijn observaties put ik soms uit eerdere ervaringen, maar altijd zijn die verwerkt rondom actuele impressies van licht en lucht. Lees mee en raak geïnspireerd om zelf je ogen wat vaker op het hemeldak te richten en te genieten van wat je daar ziet.

De titel van deze blog is ontleend aan een nummer van Cesaria Evora -'Tiempo y silencio'. Via deze links naar YouTube kan je een filmpje van het nummer bekijken en beluisteren. Casa en el cielo 1 of Casa en el cielo 2

donderdag 6 oktober 2011

Roest

In het grijze marmer van de ochtendhemel heeft de wind gleuven geslepen. Daarachter is het doorschijnend blauw. Misschien is het weemoed die mij hier naar toe heeft gedreven. Dit is het uitzicht van mijn kindheid geweest: de pakhuizen met hun groengeverfde luiken, de metalen schacht van de graansilo, coasters waarop wasgoed hangt te wapperen, mannen in overalls bij een open ruim. Nu ligt er één enkel schip, schijnbaar verlaten. De getaande huid weerspiegelt flauw in het wateroppervlak. Alle bedrijvigheid is verdwenen: geen laden en lossen, geen havencafé, geen kinderen die op het voordek spelen. Ver weg zie ik nog containers staan. In felle kleuren, gestapeld als Lego-stenen op kale beton. En mijn ogen zoeken maar weer naar de hemel erboven.