Notitieboek van licht en lucht


'We kunnen niet genoeg naar de lucht kijken', schreef de 19e eeuwse Haagse School-schilder Jan Hendrik Weissenbruch. 'We moeten het van boven hebben. Licht en lucht, dat zijn de grote tovenaars.'

Iedere ochtend als ik de gordijnen opentrek van mijn appartement in de binnenstad van Groningen word ik begroet door een kersverse hemel. De kleur van de lucht, de vormen van de wolken, de matte ochtendschemering, het licht van de ondergaande zon: ze beïnvloeden de sfeer waarin mijn dag verloopt.

'Huis aan de hemel' is een literair notitieboek in de vorm van prozagedichten. Voor mijn observaties put ik soms uit eerdere ervaringen, maar altijd zijn die verwerkt rondom actuele impressies van licht en lucht. Lees mee en raak geïnspireerd om zelf je ogen wat vaker op het hemeldak te richten en te genieten van wat je daar ziet.

De titel van deze blog is ontleend aan een nummer van Cesaria Evora -'Tiempo y silencio'. Via deze links naar YouTube kan je een filmpje van het nummer bekijken en beluisteren. Casa en el cielo 1 of Casa en el cielo 2


donderdag 8 december 2011

Gauloises blondes

Tegen het beregende slaapkamerraam, zag ik jou staan. Ik was onzeker of ik sliep of waakte. Maar ik wist: jij kon hier niet meer zijn. Al kan ik je huid nog voelen soms, als ik die foto van ons tegenkom. Meer dan één is er nooit genomen. Niet alleen onze liefde bleek te teer. Laatst rook ik weer de patchouli die altijd hing in je krullen en in je fluwelen jas. Weer rustte je hand in mijn hand, zoals we samen lagen tussen het loof. We rookten Gauloises blondes, want het pakje was zo mooi blauw. ‘Net als de hemel hierboven’, zei je met een lach. Maar op het moment dat je die woorden sprak, viel er over je gezicht een schaduw die je blik verduisterde.
Gepost door op