Huis aan de hemel: Camerastandpunt

Notitieboek van licht en lucht

'We kunnen niet genoeg naar de lucht kijken', schreef de 19e eeuwse Haagse School-schilder Jan Hendrik Weissenbruch. 'We moeten het van boven hebben. Licht en lucht, dat zijn de grote tovenaars.'

Iedere ochtend als ik de gordijnen opentrek van mijn appartement in de binnenstad van Groningen word ik begroet door een kersverse hemel. De kleur van de lucht, de vormen van de wolken, de matte ochtendschemering, het licht van de ondergaande zon: ze beïnvloeden de sfeer waarin mijn dag verloopt.

'Huis aan de hemel' is een literair notitieboek in de vorm van prozagedichten. Voor mijn observaties put ik soms uit eerdere ervaringen, maar altijd zijn die verwerkt rondom actuele impressies van licht en lucht. Lees mee en raak geïnspireerd om zelf je ogen wat vaker op het hemeldak te richten en te genieten van wat je daar ziet.

De titel van deze blog is ontleend aan een nummer van Cesaria Evora -'Tiempo y silencio'. Via deze links naar YouTube kan je een filmpje van het nummer bekijken en beluisteren. Casa en el cielo 1 of Casa en el cielo 2

vrijdag 23 september 2011

Camerastandpunt

De lage zon verblindt me even als ik het balkon op ga. De hemel schijnt geglazuurd. Een veren wolkendek rust op de daken. De haven van Portofino op een nazomerdag in september. Niets hoeft, niets ligt vast. De ruiten aan de overkant weerkaatsen het fosfor van het pleisterwerk, rode geraniums, olijvenboompjes. Waar ben ik in dat beeld? Ratelen van een helikopter brengt me terug. Terug naar mijn flat, terug naar de boodschappen, de vaatwasser en al het andere werk. Terug naar dit tijdstip op deze dag. Even na vijven, een nazomerdag in september.