Huis aan de hemel: Bij een zonsondergang

Notitieboek van licht en lucht

'We kunnen niet genoeg naar de lucht kijken', schreef de 19e eeuwse Haagse School-schilder Jan Hendrik Weissenbruch. 'We moeten het van boven hebben. Licht en lucht, dat zijn de grote tovenaars.'

Iedere ochtend als ik de gordijnen opentrek van mijn appartement in de binnenstad van Groningen word ik begroet door een kersverse hemel. De kleur van de lucht, de vormen van de wolken, de matte ochtendschemering, het licht van de ondergaande zon: ze beïnvloeden de sfeer waarin mijn dag verloopt.

'Huis aan de hemel' is een literair notitieboek in de vorm van prozagedichten. Voor mijn observaties put ik soms uit eerdere ervaringen, maar altijd zijn die verwerkt rondom actuele impressies van licht en lucht. Lees mee en raak geïnspireerd om zelf je ogen wat vaker op het hemeldak te richten en te genieten van wat je daar ziet.

De titel van deze blog is ontleend aan een nummer van Cesaria Evora -'Tiempo y silencio'. Via deze links naar YouTube kan je een filmpje van het nummer bekijken en beluisteren. Casa en el cielo 1 of Casa en el cielo 2

zondag 25 september 2011

Bij een zonsondergang

De groenen van de singelbomen kleuren halfrood. In de asterperken liggen doornige kastanjekasten. Piepkleine mugjes zweven boven de struiken, een meeuw dobbert dromerig op het water. Het is windstil, toch ritselen geheimzinnig de klimopbladeren. Hoog in de lucht trekt een vliegtuig zijn blinkende streep. Westwaarts reist hij, de gloeibol achterna. Ik blijf nog staan, onwillig om dit beeld te verlaten. Pas als de laatste gloed is gedoofd, trek ik de balkondeur dicht, een beetje rillerig.