Notitieboek van licht en lucht


'We kunnen niet genoeg naar de lucht kijken', schreef de 19e eeuwse Haagse School-schilder Jan Hendrik Weissenbruch. 'We moeten het van boven hebben. Licht en lucht, dat zijn de grote tovenaars.'

Iedere ochtend als ik de gordijnen opentrek van mijn appartement in de binnenstad van Groningen word ik begroet door een kersverse hemel. De kleur van de lucht, de vormen van de wolken, de matte ochtendschemering, het licht van de ondergaande zon: ze beïnvloeden de sfeer waarin mijn dag verloopt.

'Huis aan de hemel' is een literair notitieboek in de vorm van prozagedichten. Voor mijn observaties put ik soms uit eerdere ervaringen, maar altijd zijn die verwerkt rondom actuele impressies van licht en lucht. Lees mee en raak geïnspireerd om zelf je ogen wat vaker op het hemeldak te richten en te genieten van wat je daar ziet.

De titel van deze blog is ontleend aan een nummer van Cesaria Evora -'Tiempo y silencio'. Via deze links naar YouTube kan je een filmpje van het nummer bekijken en beluisteren. Casa en el cielo 1 of Casa en el cielo 2


donderdag 12 september 2013

Voorbije nacht

In de diepzee van de nacht zag ik de oude toren staan. Eenzaam, zwijgend en met zwak lichtend oog. Niet opgewassen –zo leek het– tegen het donker. De straten waren leeg, de huizen blind, nergens klonk een voetstap of stem. En plotseling kwam de toren mij voor als een grijsstenen zerk, door tomben omringd, aan een verlaten kerkhoflaan. Somber bleef ik aan het raam: ik dacht niet meer aan slapen. Toen zag ik aan de hemel een maansikkel, heel fragiel, en een ster die daarbij stond te flonkeren.
Gepost door op