Huis aan de hemel: Dood hout

Notitieboek van licht en lucht

'We kunnen niet genoeg naar de lucht kijken', schreef de 19e eeuwse Haagse School-schilder Jan Hendrik Weissenbruch. 'We moeten het van boven hebben. Licht en lucht, dat zijn de grote tovenaars.'

Iedere ochtend als ik de gordijnen opentrek van mijn appartement in de binnenstad van Groningen word ik begroet door een kersverse hemel. De kleur van de lucht, de vormen van de wolken, de matte ochtendschemering, het licht van de ondergaande zon: ze beïnvloeden de sfeer waarin mijn dag verloopt.

'Huis aan de hemel' is een literair notitieboek in de vorm van prozagedichten. Voor mijn observaties put ik soms uit eerdere ervaringen, maar altijd zijn die verwerkt rondom actuele impressies van licht en lucht. Lees mee en raak geïnspireerd om zelf je ogen wat vaker op het hemeldak te richten en te genieten van wat je daar ziet.

De titel van deze blog is ontleend aan een nummer van Cesaria Evora -'Tiempo y silencio'. Via deze links naar YouTube kan je een filmpje van het nummer bekijken en beluisteren. Casa en el cielo 1 of Casa en el cielo 2

zondag 10 februari 2013

Dood hout

Wit vlokt over bankjes en paden. Dan is het alweer voorbij. Door de dunne sneeuwlaag steken staken. De kruidentuin is leeg en zwart. In de loofhof zonder loof kan ik de opgeklaarde hemel zien. Toch heerst erbinnen schemering. Ik hoor vogels kwinkeleren en -stijgen ze op- het trillen van hun veren. Maar aan een verwonde rozenstruik hangt moedeloos één knop. En als ik ga, schuifelt langs mij heen een knoestig paar, als stammetjes aaneengegroeid, teen voor teen de Prinsentuin in.