De regen maakt mijn haren nat. Druipende haren die plakken langs mijn slapen en wangen. Maar in jouw stugge kroes schitteren kristallen. Hoe kan het
dat regen jou beter staat? Je komt uit het droogste land ter aarde! Je zegt: ‘Ik
zie mijn hemel in jouw ogen, echt waar.’ Een compliment dat me ongemakkelijk
maakt. ‘Is er ooit een zwarte Messias geweest,’ vraag ik (misschien word je
dan kwaad), ‘als je Mandela even niet mee zou rekenen?’ Je lacht zowaar. Zoals
alleen een Afrikaan kan lachen in de regen. En het grijs dat ons omgeeft, verdwijnt
in je geopende mond, achter je ivoorwitte tanden. Je antwoordt: ‘Maria leeft.’
