Huis aan de hemel: Hoe het begon

Notitieboek van licht en lucht

'We kunnen niet genoeg naar de lucht kijken', schreef de 19e eeuwse Haagse School-schilder Jan Hendrik Weissenbruch. 'We moeten het van boven hebben. Licht en lucht, dat zijn de grote tovenaars.'

Iedere ochtend als ik de gordijnen opentrek van mijn appartement in de binnenstad van Groningen word ik begroet door een kersverse hemel. De kleur van de lucht, de vormen van de wolken, de matte ochtendschemering, het licht van de ondergaande zon: ze beïnvloeden de sfeer waarin mijn dag verloopt.

'Huis aan de hemel' is een literair notitieboek in de vorm van prozagedichten. Voor mijn observaties put ik soms uit eerdere ervaringen, maar altijd zijn die verwerkt rondom actuele impressies van licht en lucht. Lees mee en raak geïnspireerd om zelf je ogen wat vaker op het hemeldak te richten en te genieten van wat je daar ziet.

De titel van deze blog is ontleend aan een nummer van Cesaria Evora -'Tiempo y silencio'. Via deze links naar YouTube kan je een filmpje van het nummer bekijken en beluisteren. Casa en el cielo 1 of Casa en el cielo 2

zondag 5 augustus 2012

Hoe het begon

Bedeesd, zo begon het, met een vederlicht tikken. Sporen trokken trillend langs het raam. Plasjes vormden zich op de vensterbanken. Glimmende klinkers in de straat. Ineens kwam er een harde wind opzetten. Het goudvaantje op het oude wijnhuis sloeg naar het zuiden om. Beken klaterden van de daken. Het was of het doek van een marktkraam leeg werd geschud. Gulzig slurpten de putten de overvloed naar binnen. En in de regenpijp gorgelde een sonore toon. Zoals toen het land van het water werd gescheiden, nog voor het allereerste woord.