Notitieboek van licht en lucht


'We kunnen niet genoeg naar de lucht kijken', schreef de 19e eeuwse Haagse School-schilder Jan Hendrik Weissenbruch. 'We moeten het van boven hebben. Licht en lucht, dat zijn de grote tovenaars.'

Iedere ochtend als ik de gordijnen opentrek van mijn appartement in de binnenstad van Groningen word ik begroet door een kersverse hemel. De kleur van de lucht, de vormen van de wolken, de matte ochtendschemering, het licht van de ondergaande zon: ze beïnvloeden de sfeer waarin mijn dag verloopt.

'Huis aan de hemel' is een literair notitieboek in de vorm van prozagedichten. Voor mijn observaties put ik soms uit eerdere ervaringen, maar altijd zijn die verwerkt rondom actuele impressies van licht en lucht. Lees mee en raak geïnspireerd om zelf je ogen wat vaker op het hemeldak te richten en te genieten van wat je daar ziet.

De titel van deze blog is ontleend aan een nummer van Cesaria Evora -'Tiempo y silencio'. Via deze links naar YouTube kan je een filmpje van het nummer bekijken en beluisteren. Casa en el cielo 1 of Casa en el cielo 2


woensdag 18 juli 2012

Prinsentuin in de regen

Waarom loop ik hier? Ik heb het allemaal eerder gezien: de natte kiezels, de donkervochtige muren, de treurwilgen die mismoedig druipen. Doorgaans ga ik aan de poort voorbij. Toch ben ik hier. Prinsentuin in de regen. Omlijst door het venster van de loofgang staat een roos die Erotika heet te prijken. Dikke droppels bedekken haar zoet wasemende huid. Prinsentuin in de regen. Aartsengelwortel, monnikskap, roomse kervel en valeriaan herinneren aan oude kloosterhoven. Ze groeien zusterlijk zij aan zij met kruipend zenegroen, absint alsem en stinkende gouwe. Als ik onder de linden schuil, schudden die hun water uit. Prinsentuin in de regen. De bomen vloeien en suizen. Zelfs de verkeersgedruis lijkt afkomstig uit een andere eeuw. Ik wil nog even blijven.