Huis aan de hemel: Zwaar gemoed

Notitieboek van licht en lucht

'We kunnen niet genoeg naar de lucht kijken', schreef de 19e eeuwse Haagse School-schilder Jan Hendrik Weissenbruch. 'We moeten het van boven hebben. Licht en lucht, dat zijn de grote tovenaars.'

Iedere ochtend als ik de gordijnen opentrek van mijn appartement in de binnenstad van Groningen word ik begroet door een kersverse hemel. De kleur van de lucht, de vormen van de wolken, de matte ochtendschemering, het licht van de ondergaande zon: ze beïnvloeden de sfeer waarin mijn dag verloopt.

'Huis aan de hemel' is een literair notitieboek in de vorm van prozagedichten. Voor mijn observaties put ik soms uit eerdere ervaringen, maar altijd zijn die verwerkt rondom actuele impressies van licht en lucht. Lees mee en raak geïnspireerd om zelf je ogen wat vaker op het hemeldak te richten en te genieten van wat je daar ziet.

De titel van deze blog is ontleend aan een nummer van Cesaria Evora -'Tiempo y silencio'. Via deze links naar YouTube kan je een filmpje van het nummer bekijken en beluisteren. Casa en el cielo 1 of Casa en el cielo 2

zondag 22 april 2012

Zwaar gemoed

De wolken zijn van kwartsiet, zilver gezandstraald en gepoetst. Loodzwaar rusten ze op de schouders van torens, flats en huizen. Kozijnen en daklijsten steken er roomwit tegen af. Ver weg rommelt het dreigend. Eén enkele bliksemschicht, gevolgd door een klap. Even later trekt een fijne druppelnevel langs de ramen, die meteen in klaterregen overgaat. In een korte stilte breekt de hemel open: een geelgloed streelt vluchtig langs gevels en daken. Dan is het koudvuur alweer gedoofd. Het wolkendek trekt samen, vormt zich naar de staat van mijn gemoed, asgrauw, dofgesleten.