Huis aan de hemel: Boerakker voorbij

Notitieboek van licht en lucht

'We kunnen niet genoeg naar de lucht kijken', schreef de 19e eeuwse Haagse School-schilder Jan Hendrik Weissenbruch. 'We moeten het van boven hebben. Licht en lucht, dat zijn de grote tovenaars.'

Iedere ochtend als ik de gordijnen opentrek van mijn appartement in de binnenstad van Groningen word ik begroet door een kersverse hemel. De kleur van de lucht, de vormen van de wolken, de matte ochtendschemering, het licht van de ondergaande zon: ze beïnvloeden de sfeer waarin mijn dag verloopt.

'Huis aan de hemel' is een literair notitieboek in de vorm van prozagedichten. Voor mijn observaties put ik soms uit eerdere ervaringen, maar altijd zijn die verwerkt rondom actuele impressies van licht en lucht. Lees mee en raak geïnspireerd om zelf je ogen wat vaker op het hemeldak te richten en te genieten van wat je daar ziet.

De titel van deze blog is ontleend aan een nummer van Cesaria Evora -'Tiempo y silencio'. Via deze links naar YouTube kan je een filmpje van het nummer bekijken en beluisteren. Casa en el cielo 1 of Casa en el cielo 2

maandag 9 april 2012

Boerakker voorbij

De dag verschraalt. In het povere licht schijnt elk object op zichzelf te staan. Ruige rode pollen, door de noordenwind geplet, vormen atollen in de vlakte. Berken knielen op de binnendijk neer. In de oude polders zoekt een carbon hemel zichzelf in rusteloze poelen. Ganzen en geiten vormen witte vlekken tegen de kweldergrond. Even dringt de avondzon door het wolkendak en steekt de levensvlam aan. Ik vang een glimp op in het raam van een huisje aan de dorpsrand. Dan ben ik Boerakker alweer voorbij.