Huis aan de hemel: Wieken

Notitieboek van licht en lucht

'We kunnen niet genoeg naar de lucht kijken', schreef de 19e eeuwse Haagse School-schilder Jan Hendrik Weissenbruch. 'We moeten het van boven hebben. Licht en lucht, dat zijn de grote tovenaars.'

Iedere ochtend als ik de gordijnen opentrek van mijn appartement in de binnenstad van Groningen word ik begroet door een kersverse hemel. De kleur van de lucht, de vormen van de wolken, de matte ochtendschemering, het licht van de ondergaande zon: ze beïnvloeden de sfeer waarin mijn dag verloopt.

'Huis aan de hemel' is een literair notitieboek in de vorm van prozagedichten. Voor mijn observaties put ik soms uit eerdere ervaringen, maar altijd zijn die verwerkt rondom actuele impressies van licht en lucht. Lees mee en raak geïnspireerd om zelf je ogen wat vaker op het hemeldak te richten en te genieten van wat je daar ziet.

De titel van deze blog is ontleend aan een nummer van Cesaria Evora -'Tiempo y silencio'. Via deze links naar YouTube kan je een filmpje van het nummer bekijken en beluisteren. Casa en el cielo 1 of Casa en el cielo 2

woensdag 28 september 2011

Wieken

Het oosten spreidt een gouden gloed, die zich mengt met melkwit. Sidderend buigt de gloeilijn van een voorbij vliegtuig naar de aarde af. Onder de bomen van het Martinikerkhof hangt de geur van mos en vocht. Daar ligt tussen het paarse eikenblad een merel in het gras. Voorover. Roerloos. Diep genegen kop. Het zilver van het verendek geweken. De vleugels nog gespreid. Ik stok, getroffen door dit tere beeld van eindigheid. Dan klinkt er geritsel boven mij: er wiekt een houtduif op.