Huis aan de hemel: december 2012

Notitieboek van licht en lucht

'We kunnen niet genoeg naar de lucht kijken', schreef de 19e eeuwse Haagse School-schilder Jan Hendrik Weissenbruch. 'We moeten het van boven hebben. Licht en lucht, dat zijn de grote tovenaars.'

Iedere ochtend als ik de gordijnen opentrek van mijn appartement in de binnenstad van Groningen word ik begroet door een kersverse hemel. De kleur van de lucht, de vormen van de wolken, de matte ochtendschemering, het licht van de ondergaande zon: ze beïnvloeden de sfeer waarin mijn dag verloopt.

'Huis aan de hemel' is een literair notitieboek in de vorm van prozagedichten. Voor mijn observaties put ik soms uit eerdere ervaringen, maar altijd zijn die verwerkt rondom actuele impressies van licht en lucht. Lees mee en raak geïnspireerd om zelf je ogen wat vaker op het hemeldak te richten en te genieten van wat je daar ziet.

De titel van deze blog is ontleend aan een nummer van Cesaria Evora -'Tiempo y silencio'. Via deze links naar YouTube kan je een filmpje van het nummer bekijken en beluisteren. Casa en el cielo 1 of Casa en el cielo 2

zaterdag 29 december 2012

Niets belooft

Niets belooft het nieuwe jaar. Het houdt het lot verborgen. De hemel laat alleen maar grijzen zien, vlak en leeg achter de schrale berkenkronen. Zwijgen. Niets belooft het nieuwe jaar. Ik wacht. Tevergeefs. Uit de donkere aarde steken restanten omhoog van een voorbije oogst. Geen herinnering. Nergens wordt gezaaid. De regen heeft brede geulen geploegd, waarin de wolken zich drenken. Bedekt. Niets belooft het nieuwe jaar. Niets belooft.

donderdag 27 december 2012

Landen

Helder zoemen: het voertuig glijdt voort in de nacht. Het landschap bestaat uit ritmisch gerangschikte stoelen, de lange streep neon erboven, mijn gestalte in contouren geschetst. Onhoorbare regen biggelt langs de ruiten. Heel in de verte zijn verlichte rechthoeken te zien. Bewijs van leven. Weer dompelt de trein zich in duisternis, laat rode grondlampen achter zich. Bundels markeren de grote weg waarlangs capsules naar de bewoonde wereld snellen. En als een ruimtestation verrijst de stad.